Chapter 2 Break Up

"TOTOO ba ang naririnig ko tungkol sa Inyo ni Nicole?" tanong ni Lovely kay Anthony.

Magkasabay silang pumasok sa loob ng bahay.

Hindi kaagad nakasagot si Anthony.

"Totoo ba iyon?" tanong ulit ni Lovely.

Tinignanniya sa mga mata si Anthon pero Hindi makatibgin sa kaniya ang binata.

Tumango si Anthony.

"Kung gayon matagal mo na pala akong niloloko," saad ni Lovely. "Dahil matagal ko nang naririnig ang tungkol sa inyo."

"Hindi ko mahal si Nicole," sambit ni Anthon na malakas ang boses.

"Kung hindi mo siya mahal, paano kayo nagkaroon ng relasyon?"

"Para sa akin isa lamang siyang kaibigan."

"Kaibigan? Lagi kayong magkasama at kung saan saan kayo pumupunta, may nakakita pa sa inyo na nanggaling kayo sa isang hotel, ganon ba ang magkaibigan?"

"Totoong mahal niya ako," saad ni Anthony. "pero hindi ko na siya pwedeng mahalin.

"Dahil may minamahal na ako. At ang tanging mahal ko ay Ikaw."

"Kung talagang hindi mo siya minamahal, bakit hindi mo siya magawang iwasan?" Saad ni Lovely.

Hindi nakasagot si Anthony. Bahagya itong napayuko.

"Dahil gusto mo rin siyang makasama, hindi ba?" Pagpapatuloy niya. "Madamot ako, Anthony, ayaw ko ng may kahati ako sa isang bagay lalo na sa pagmamahal."

"Mula ngayon ay iiwasan ko na siya," saad ni Anthony.

"Hindi mo na kailangan umiwas sa kaniya. Dahil simula ngayon, tinatapos ko na ang lahat sa atin."

"Ano?" nabigla si Anthony sa sinabi ni Lovely.

"Kung totoong hindi mo man siya minahal, pag-tuunan mo na ng pansin at pag aralan dahil simula ngayon wala na tayo at siya na ang mahalin mo." Saad ni Lovely at umalis na.

Hinabol ni Anthon si Lovely at nakiusap

"Lovely, nangangako ako sayo, iiwasan ko na siya."

"Wala na ring halaga ang mga pangako mo."

"Hindi mo na ba ako mabibigyan ng Isa pang pagkakataon?"

Hindi na siya sumagot, huminga ng malalim.

"Inaamin kong nagkasala ako sa'yo," saad ni Anthony habang unti unting tumutulo ang mga luha sa mata. "Hindi mo ba ako mapapatawad?"

"Hindi ganon kadaling magpatawad," aniya at humarap siya kay Anthony.

Tinignan niya ito sa mga mata. Hindi nitong nagawang salubongin ang titig niya. Bahagya itong yumuko.

Walang imik na lumabas ng pintuan si Anthony. Hindi niya ito tinignan. Hanggang sa marinig ni Lovely na umalis na ang kotse nito.

Pumasok si Lovely sa kaniyang silid at humiga siya sa kama. Masamang masama ang kaniyang loob pero pinigilan nito ang ang pagluha. Masakit para sa kaniya ang paghihiwalay nila ni Anthony. Dahil si Anthon ang tanging lalaki na natutunan niyang mahalin. Pero hindi niya matanggap na may iba pang babae sa buhay nito. Kaya minabuti na lamang niya na tapusin na ang lahat sa kanila. Upang maramdaman din ni Anthon ang sakit na nararamdaman niya. Makalipas ang isang linggong ay muling dumalaw sa kaniya si Anthony.

"Naghihintay sa iyo si Anthony," Sabi sa kaniya ng mama sa niya habang nakatayo sa may pintuan habang si Lovely naka higa sa kama.

"Sabihin mo masakit ang ulo ko," aniya. "Hindi ko siya mahaharap" dagdag pa nito.

Lumabas na ng kwarto ang mama niya at isinara ang pinto.

Ang totoo nahihirapan din siya sa ginagawa niyang pag iwas Kay Anthony. Pero habang nararamdaman pa niya ang sakit na dulot ng pagtataksil sa kaniya hindi pa niya magawang magpatawad. Alam Kasi niya na iyon nanaman ang gagawin niya ang humingi ng tawad ni Anthony sa kaniya.